خیلی اوقات از خیلی افراد با خیلی روزنامه ها یا خیلی مقالات شنیده ایم که مشهد، گریبانگیر مشکلات زیادی است. ترافیک، آلودگی، اسکان غیر رسمی، مشکلات مالی شهرداری، نابرابری در توزیع امکانات و...

اما موضوع راهبردی تری هست که در این نوشته به آن می پردازیم : برنامه ریزی حمل و نقل شهری

یکی از اساسی ترین موضوعات شهر ما، موضوع حمل و نقل است که جز با استعانت از دانش برنامه ریزی شهری، حل شدنی نخواهد بود. در 3 محور کلی، پیشنهاداتی که حاصل از چند پژوهش است بیان می شود:

1- با توجه به مهاجر پذیر بودن شهر مشهد در دهه های اخیر، لزوم یک سیستم حمل و نقل پایدار، احساس می شود.(قبل از اینکه دچار انفجار جمعیتی مثل تهران شویم)

2- از آنجا که سازمان حمل و نقل و ترافیک و قطار شهری، خارج از حوزه ی اختیارات طرح جامع در خصوص مکان یابی ایستگاهها و خطوط عمل می کنند، بهتر است موضوع حمل و نقل هوشمند شهری را جدی بگیرند که رهنمود اصلی آن فاصله ی نزدیک کاربری های جاذب سفر به ایستگاههای حمل و نقل عمومی - به خصوص مترو - است. در این صورت مراکز خرید ماهیانه و هفتگی می تواند در نزدیکی ایستگاههای مترو مکان گزینی شود یا بالعکس. با این شرایط، تعداد زیادی از سفرهای اضافی درون شهری کاهش می یابد.

3- خطوط مترو، می توانند محور توسعه باشند و نباید صرفا حمل و نقل مسافر را انجام دهند. کاربری های زیادی می توانند در ارتباط با محورهای حمل و نقل شکل بگیرند. زمانی که خط مترو از یک خیابان عبور می کند، اولین تاثیر را بر قیمت زمین می گذارد.شایسته است شهرداری مشهد در خصوص صدور پروانه های صنفی، اولویت اول را در کاربری های تجاری قرار دهد تا هم ارزش افزوده ی زمین حفظ شود و هم منبع درآمدی برای شهرداری و مردم باشد.