زوریخ، بزرگ‌ترین شهر سوئیس است که با جمعیتی نزدیک به یک میلیون و 300 هزار نفر به عنوان پایتخت تجاری و فرهنگی این کشور شناخته می‌شود در حالی‌که برن، پایتخت سیاسی سوئیس است.
از این شهر به عنوان یک جهان‌شهر یاد می‌شود که تمام شاخص‌های جهان‌شهر را داراست. این شهر در سال 1230 میلادی شکل واقعی خود را گرفت و در سال‌های اخیر در راستای بهبود شرایط زندگی گام برداشته و به عنوان یکی از 10 شهر گران جهان نیز شناخته می‌شود.
مهم‌ترین ویژگی شهر در زمینه حمل و نقل عمومی، تجهیز گسترده زوریخ به خطوط تراموا است به طوری‌که انواع خطوط تراموا در این شهر پراکنده است. این شهر در زمینه همکاری در زمینه انتقال خطوط تراموا به سایر شهرهای جهان پیشگام است به طوری‌که سال 2005 «گاوین نیوسام» شهردار سانفرانسیسکو در درخواستی که از شهرداری زوریخ داشت توانست ترامواهای زوریخ را به این شهر آمریکایی بیاورد.
اما در ساختار شهرسازی زوریخ علاوه بر تراموا، قطارهای محلی، اتوبوس‌های دیزلی و برقی و همچنین قایق‌های مخصوص حمل مسافر در دریاچه نیز مستقر هستند.
در حال حاضر «المار لدرگربر»، شهردار این شهر اروپایی است که پیش از سال 2002 که بخواهد در راس شهرداری این شهر تاریخی قرار بگیرد در شورای شهر زوریخ حضوری فعال داشت و او همچنین در امور مربوط به محیط زیست و انرژی دارای تخصص ویژه است.
شهردار شهر زوریخ در حال حاضر در طرح‌های توسعه شهرهای کشورهای بنگلادش، بولیوی، بوتان، ماداگاسکار و نپال حضوری فعال دارد.
وی عنوان «رئیس‌جمهور شهر زوریخ» را برای خود مناسب می‌داند و مدیریت در این شهر را به عنوان نوعی از ریاست جمهوری عنوان می‌کند.
در حالی‌که تهران با حدود 8 میلیون جمعیت با بودجه سالانه حدود 2 میلیارد دلار اداره می‌شود اما بودجه سالانه شهر زوریخ 3 میلیارد و 100 میلیون دلار است.
اما پیش از حضور قالیباف در زوریخ، شهرداری این شهر با شهرهای ایران همکاری داشته به طوری‌که در سال گذشته 11 شهروند زوریخی به اصفهان آمدند تا احساس خود را از فرهنگ ایرانیان به صورت عکس، مجسمه و چیدمان هنری در قالب یک نمایشگاه بیان کنند.

رده‌بندی شهرهای جهان
اما موسسه «مرکر » آمریکا که هر ساله طبق 39 شاخص تعریف شده به ارزیابی کیفیت زندگی در شهرهای جهان می‌پردازد این‌بار نیز اسامی شهرهای برتر را در سایت خود منتشر کرد. در این لیست علاوه بر زوریخ و ژنو شهرهای ونکوور کانادا، وین اتریش، اوکلند زلاندنو، دوسلدورف و فرانکفورت آلمان در رده‌های سه تا هفت قرار گرفته‌اند.
از سوی دیگر شهرهای پاریس، لندن و مادرید که جزو شهرهای معروف و گران جهان هستند در رده‌های انتهایی لیست 50 شهر برگزیده قرار گرفته‌اند به طوری‌که پاریس در جایگاه 33، لندن در رتبه 39 و مادرید در مکان 45 قرار گرفته است.
بغداد که در سال گذشته عنوان بدترین شهر از نظر کیفیت زندگی را کسب کرده بود در سال 2007 این عنوان را تکرار کرد و در انتهای لیست 350 تایی شهرهای جهان قرار گرفت. شهرهای دیگر انتهایی این لیست شامل برازاویل کنگو، بنگویی آفریقای مرکزی و خارطوم سودان هستند.
بررسی‌ها طبق 39 عامل کیفیت زندگی که شامل عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی می‌شوند صورت گرفته است و در این بین عوامل دیگری مانند امنیت فردی، سلامت، آموزش، کیفیت حمل و نقل و دیگر خدمات عمومی نیز لحاظ شده است.
بررسی این موسسه تحقیقاتی نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر شکاف بین شهرهای با کیفیت زندگی برتر با بدترین شهرها از نظر کیفیت زندگی به شدت افزایش یافته است.

سلامت و بهداشت عمومی
در رده‌بندی شهرهای این موسسه تحقیقاتی، سلامت و بهداشت عمومی به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های کیفیت زندگی شناخته می‌شود به طوری‌که در رده‌بندی و امتیازدهی به 350 شهر دنیا، شهر باکو واقع در کشور آذربایجان بدترین وضعیت را در این عامل دارد و داکای بنگلادش هم جزو بدترین شهرها از نظر سلامت و بهداشت عمومی به حساب می‌آید اما از طرف دیگر حدود 15 شهر برتر در این زمینه در کشورهای اروپای غربی واقع هستند.
اما نکته جالب در این زمینه این است که شهر لندن انگلیس در این شاخص در رده 63 جهان قرار دارد ولی هلسینکی فنلاند بالاترین رتبه را دارد.
مسکو پایتخت روسیه نیز جایگاه نازلی در این رده‌بندی دارد و در رده 201 قرار گرفته است. از سوی دیگر در بین شهرهای خاورمیانه ابوظبی و دوبی از نظر بهداشت عمومی و سلامت وضعیت مناسبی را دارند و در رتبه 58 قرار گرفته‌اند.
پنج شهر ژاپن در این رتبه‌بندی جایگاه مناسب‌تری را نسبت به سایر شهرهای آسیا دارند اما اغلب شهرهای کشور هند در رده‌های پایینی این رده‌بندی قرار گرفته است.
اما در این رده‌بندی به طور ویژه به شهرهای ایران پرداخته نشده و تنها شهر تهران است که در رتبه 177 قرار گرفته است. البته گویا مسوولان شهری پایتخت در نظر دارند در افق و چشم‌انداز بیست ساله تهران این جایگاه را به رده پنجاهم جهان برسانند.