یک سلام گرم و پر انرژی به همه ی دوستان خوبم،مخصوصا 86 ها

امروز براتون یک عکس آوردم.این تصویر یک صخره در برمه است.این عکس فقط در یک روز خاص از سال میتواند گرفته شود.در این روز اشعه خورشید با زاویه خاصی بر این صخره می تابد.

خب شاید بپرسید این چه ربطی به شهرسازی داشت؟ باید بگم از اونجا که شهرسازی یک رشته میان رشته ای است(که این جمله را حتما خیلی شنیدید) یک نکته ی خیلی خوب از این عکس والبته عکس بعدی که در ادامه مطلب است می تونیم بگیریم.

این نکته چیزی نیست جز زاویه دید !حتما خیلی وقت ها به یک مشکلی در محیط درس،کار ،زندگی و ... مواجه شدید که هرچه بیشتر روی آن فکر و تلاش می کردید بیشتر احساس می کردید که به بن بست رسیدید و این جمله به ذهنتون می رسید که این کار غیر ممکنه.ولی همچون بزرگان باید به این نتیجه برسید که در این دنیا چیز غیر ممکن وجود ندارد ، و در واقع تنها غیر ممکن، غیرممکن است. پس اگر به مساله ای (سعی کیند به جای کلمه ی مشکل از کلمه ی مساله استفاده کنید چون کلمه مشکل خودش بار منفی دارد و باعث پیچیدگی موضوع می شود) برخورد کردیم وحل نشد بهتر که آن موضوع را از جنبه های مختلف نگاه کنیم شاید جواب در جلوی ما باشد و ما نمی بینیم(فلسفه مشورت و فکر چند نفر به همین علت است که هرکس  مساله را از یک زاویه نگاه میکند)

خب این همه گفتیم که به چه برسیم؟ در واقع وظیفه ما شهرسازان در اینجا چیست؟

ما نباید شهر را هم چون کسانی همانند هوسمان به شکل یک جسم(بدون در نظر گرفتن خواسته های انسانها) و یا همچون جامعه شناسان شهر را صرفا انسان و روابط آنها در نظر بگیریم ، بلکه باید شهر را مانند شهرساز یک محیط با انسان ها ، روابط بین آنها ، عوامل طبیعی و ... ببینیم، و همیشه سعی کنیم به نیاز های همه اقشار جامعه گوش دهیم و تا آنجا که امکان دارد تصمیم هایمون در جهت بر طرف کردن نیازهای اکثریت آنها باشد.

فراموش نکنید که عکس را از زاویه ی دیگر در ادامه مطلب بینید.

حالا عکس اول را دوباره نگاه کنید و این تصویر را در آن پیدا کنید.